Nederland heeft een fors tegengeluid laten horen. Hoe dat klonk? Indringend, schel en hard. Zo ongeveer als het gillen van een biggetje in de bio-industrie dat na drie weken bij zijn moeder wordt weggehaald en z’n staartje zonder verdoving wordt afgebrand. Maar het kan ook klinken als de krakende botten van een industriekip die door z’n poten zakt omdat ze in de 41 dagen dat ze leeft wordt opgefokt tot een vleeshomp van 2,3 kilo. Hoe kweekvissen klinken die zonder verdoving worden gestript (organen verwijderd) of verbranden door het zout dat we op ze gooien weet ik niet, maar volgens de wetenschap moet dat oorverdovend zijn. Als we het maar konden horen.

Hoe dan ook, we hebben ’tegen’ gestemd. Want wat de boer kent, dat vreet -ie niet meer. Dus zijn we tegen Rutte, tegen het stikstofbeleid, tegen de verstedelijking, tegen de bureaucratie en vooral: tegen bekakt praten. Want er is niks mis met kak, maar dan wel als overschot op het land in de buurt van een Natura2000-gebied. Wij willen gewoon mensen die met hun poten in de modder staan. Ook al staan die over tien jaar tot hun enkels onder water wegens de klimaatverandering.

Ik gun het Caroline overigens van harte. Wie niet? Het was echt innemend om haar bij de uitslagen te zien juichen als de moeder van Sven Kramer die niet kon geloven dat het volgende rondje nóg sneller was. En het lijkt me een buitengewoon oprecht en gezellig mens. Echt iemand die je erbij kunt hebben op het eindexamenfeest van je kind. Als uitsmijter dan, want één vermanende blik van Caroline lijkt me effectiever dan twintig waarschuwingen van een geblondeerde moeder. Over uitsmijters gesproken, niks geen truttige taartjes op het partijbureau van BBB daags na de overwinning, maar gewoon eieren met spek! Zo kan het dus ook. Bij het CDA deelde Wopke na het opbiechten van alle campagnefouten hosties uit en bij de VVD drukten ze nog wat gouden chocolademunten bij om de inflatie te vieren.

Tot zover het gelul over links- of rechtsom. We gaan gewoon dwars door de polder op weg naar… ja, naar wat eigenlijk? Want we stemden dan wel tégen alles, maar waar we nu precies vóór stemden is mij nog niet helemaal duidelijk. Ik denk uiteindelijk gewoon voor Yvon Jaspers. Want beelden van boeren die over dauwend gras kievietseieren kapot trappen winnen het nog altijd van dreigende cijfers over de uitstoot van Tata Steel.

Iedereen die deze politieke aardverschuiving ongemakkelijk vindt en roept dat FvD vier jaar geleden ook de grootste was en nu alweer is gedecimeerd, sust zichzelf in slaap. Caroline lijkt me een stuk stabieler dan Thierry, die zijn nederlaag overigens vierde als een cokeverslaafde na drie Red Bull. Heeft -ie van zijn vriend Poetin geleerd: altijd doen of je wint. Interessant wordt het de komende jaren sowieso, dat is een waarheid als een koe. Geen biologische helaas.

Instagram @richardkemper